Femur Şaftı Kırığı, femur cisim kırığı yahut femur cisim kırığı da denilen bu hadisenin tanımı adduktor tüberkülün proksimaline kadar olan femur distalindeki kırıkları içermektedir. Genelde femur şaftı kırığı olan hastalarda %94 oranında femur kırığına ek başka bir ortopedik sorunda eşlik etmektedir. Bu sebeple hastanın genel muayenesinin yanı sıra eşlik edebilecek yaralanmalar açısından da değerlendirilmelidir. Yapılan yeterli muayenenin ardından çekilecek olan radyolojik ön-arka ve lateral grafiler; kırığın yeri, parçalanma miktarı, kırık şekli ve kemik kaybı hakkında bilgi verir. Ortopedik cerrahlar; diafiz kırıklarını prognoz (Hastalığın seyri) ve tedavi açısından, kırığın yeri ve şeklini ele alarak Winquist - Hansen Sınıflandırması ya da AO/OTA Kırık Sınıflandırmasını yaparlar. Femur şaft kırıkları diğer tüm kemiklerin gövde kırıkları gibi dört ana yöntem ile tedavi edilebilirler. Bu yöntemler; Konservatif tedavi (Alçılama ve traksiyon), eksternal tespit yöntemi, plak tespiti ve intamedüller çivilemedir.

Konservatif tedavi, çok kullanılmayan bir yöntemdir. Fakat cerrahi şansı olmayan, yaşlı hastalarda traksiyon bir seçenek olarak kullanılabilir. Bu yöntem yukarıda yazılan bazı hastalara seçenek şansı olsa da tedavinin uzun süreli olması, ekstremitede kısalık ve alçılama, dizde fleksiyonda kısıtlılık sorunu yapabilmesi nedeniyle çok tercih edilen bir yöntem değildir.

Plak tespitinde, katı tespit ve anatomik yerleştirme yapılır. Plak tespiti yöntemi de intramedüller çivilemenin yaygınlaşması ve sık kullanılması nedeniyle konservatif tedavi gibi günümüzde çok kullanılmamaktadır. Hatta tek kullanım endikasyonu, intramedüller çivileme için gerekli cihazların bulunamadığı alanlar denebilir.

External tespit, sadece dengesiz yaşam bulguları olan hastalarda veya açık kırıklarda yumuşak doku hasarının izin vermediği durumlarda asıl tedavinin yerine geçici bir şekilde yapılabilir.

İntramedüller çivileme, %98'lere varan yüksek kaynama oranları ve düşük enfeksiyon oranları nedeniyle femur şaftı kırıklarında evrensel hale gelen bir tedavi seçeneği olmuştur. Piriformis yoluyla oymalı, kilitli, antegrad intramedüller çivileme standart hale gelmiştir. Piriformis yoluyla kanala girmek her ne kadar en ideal yol olsa da pediatrik hastalarda femur boyun kırığı riski nedeniyle trakoanterik bölgeden girim daha uygundur. İntramedüller çivileme uygulaması için kırık masası şart değildir.